Αν και ελάχιστοι το παραδέχονται, η αλήθεια είναι ότι αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναζητά σωσίβιο που θα του εξασφαλίσει την πολιτική του διάσωση, μάλλον κοιτά προς λάθος πλευρά.
Τα συνεχή ανοίγματα προς την πλευρά του ΚΙΝ.ΑΛ. δείχνουν ότι, για το Μέγαρο Μαξίμου, το κλειδί για τις εκλογές βρίσκεται προς την κεντροαριστερά, έναν χώρο πολυπληθή μεν αλλά πολιτικά κορεσμένο, που συνθλίβεται μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και τον οποίο πολιτικά έχει ήδη απομυζήσει.
Έχοντας, λοιπόν, το βλέμμα στραμμένο προς την Χαριλάου Τρικούπη, ουσιαστικά αγνοεί τα μικρότερα πολιτικά κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά του και τα οποία αποτελούν μια διόλου ευκαταφρόνητη πολιτική δεξαμενή, η οποία, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπικές μετρήσεις, ξεπερνά αθροιστικά το 4-5%.
Η ΛΑ.Ε., ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αλλά και οι μικρότερες πολιτικές ομάδες που βρίσκονται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια δεξαμενή από την οποία -σε περίπτωση ακραίας πόλωσης- θα μπορούσε να αλιεύσει ένα ποσοστό περί το 2%, το οποίο θα είναι χρήσιμο στις πολιτικά άνομβρες μέρες που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει βάλει τον πήχυ στο 25% για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η αλήθεια είναι ότι ο κατακερματισμός που υπάρχει τώρα στο χώρο που βρίσκεται προς τα Αριστερά του, σίγουρα ευνοεί τους πολιτικούς χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το γεγονός ότι η πρωτοβουλία της ΛΑ.Ε. του Παναγιώτη Λαφαζάνη -που αυτήν την στιγμή είναι ο πιο δυναμικός φορέας της αριστερής αντιπολίτευσης- για την δημιουργία ενός μετώπου με τις άλλες «δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις», όπως ο κ. Λαφαζάνης τις χαρακτηρίζει, έχουν πέσει στο κενό, εν τούτοις αθροιστικά η εκλογική απήχηση του συγκεκριμένου χώρου δεν είναι αμελητέα. Το άθροισμα των ποσοστών του ξεπερνά το 3%, δηλαδή αν τελικά ευοδωθούν οι προσπάθειες της ΛΑ.Ε. για ένα κοινό ψηφοδέλτιο, τότε θα διεκδικούσε με αξιώσεις την είσοδό της στην Βουλή.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο πήχης για την αυτοδυναμία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα ανέβαινε σημαντικά, γεγονός που θα εξυπηρετούσε τον Αλ. Τσίπρα στην προσπάθειά του να παραμείνει ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου.
Από την άλλη πλευρά, παρά την αδιάλλακτη στάση απέναντι στο πρόσωπο του και στον ΣΥΡΙΖΑ, η παρουσία τους στο Κοινοβούλιο θα πρόσφερε μια ακόμα εναλλακτική λύση στο ενδεχόμενο να προσπαθήσει να ακολουθήσει το πορτογαλικό μοντέλο και στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας έχει επενδύσει πολλά στα Μνημόνια, γεγονός που σημαίνει ότι τα περιθώρια για μια στροφή προς τα Αριστερά είναι δεδομένα.
Όμως ο πρωθυπουργός μάς έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις και σε μεταλλάξεις και, με δεδομένο το κλίμα που διαμορφώνεται μετά την ιταλική κρίση στην Ευρώπη, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις κινήσεις που έχει στο μυαλό του αμέσως μετά την έξοδο από το Μνημόνιο.
«Με την ίδια ευκολία με την οποία αποποιήθηκε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να δημιουργήσει και να προκαλέσει τεχνητές κρίσεις και εντάσεις με τους πιστωτές για θέματα μείζονος εκλογικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα για τις περικοπές στις συντάξεις», λένε με νόημα έμπειρα στελέχη της Αριστεράς.
- Log in to post comments
