Τελικά το ΔΝΤ δεν κάνει καλά ...τους λογαριασμούς του. Τα τελευταία χρόνια πολλές από τις προβλέψεις του έχουν πέσει έξω, καθώς άλλες φορές εμφανίζονται "φουσκωμένες" σε σχέση με την πραγματικότητα, ενώ άλλες φορές είναι υποεκτιμημένες. Για παράδειγμα, οι εκτιμήσεις για την παγκόσμια ανάπτυξη για την περίοδο 2011-2014 ήταν, κατά μέσο όρο, «πολύ αισιόδοξες», αφού έπεσαν έξω κατά 0,6 ποσοστιαίες μονάδες. Οι τεχνοκράτες αποδίδουν μεγάλο μέρος της απόκλισης στο γεγονός ότι το ΔΝΤ υπερεκτίμησε τις δυνατότητες των αναδυόμενων οικονομιών.
Αλλά και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες υπήρξαν αποκλίσεις, κυρίως την περίοδο μεταξύ του 2011 και του 2012, οι οποίες οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο σοκ που προκάλεσε η κρίση στη ζώνη του ευρώ. Η μέση απόκλιση σε ακραίες χώρες της ευρωζώνης (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία) ανήλθαν σε 1,4 μονάδες μεταξύ 2011 και 2013 και κατά 1 ποσοστιαία μονάδα την περίοδο 2011-2014. Για την ιαπωνική οικονομία, το μέσο σφάλμα ήταν 0,8 μονάδες κατά την περίοδο 2011-2013 και 0,7 μονάδες για την περίοδο 2011-2014 . Το σφάλμα για τις ΗΠΑ ωστόσο, είναι ελάχιστο. Το Ταμείο εκτιμά ότι η υπερεκτίμηση των επενδύσεων είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην αποκλίσεις. Οι υπολογισμοί αυτοί συνδέονται με εγχώριους παράγοντες και συναντώνται ιδίως σε χώρες με ασταθές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.
Η Ελλάδα, γνωρίζει από πρώτο χέρι τα λάθη του ΔΝΤ. Στην απολογιστική έκθεσή του για το πρώτο μνημόνιο, το ΔΝΤ έκανε σαφή αναφορά από «λάθη» στο ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, καθώς υποτίμησε τις επιπτώσεις των σκληρών μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα.
Και που οφείλονται αυτά τα λάθη; Στο μοντέλο που ακολουθείται, λένε οι επικριτές του ΔΝΤ. "Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι προβλέψεις του ΔΝΤ βασίζονται σε μια μηχανική ανάλυση και αυτό προκαλεί προβλήματα, όταν υπάρχει μια αλλαγή είτε του οικονομικού είτε του πολιτικού είτε ακόμη και του γεωπολιτικού περιβάλλοντος. Τα οικονομετρικά μοντέλα δεν μπορούν να αξιολογήσουν με ακρίβεια την μεταβολή των ποιοτικών παραμέτρων και αυτό όπως είναι φυσικό έχει επιπτώσεις στην τελική μέτρηση. Φυσικά σε περιόδους "ηρεμίας", το περιθώριο λάθους είναι σχετικά περιορισμένο. Αντίθετα, σε περιόδους σαν και αυτή που ο πλανήτης έχει να αντιμετωπίσει μία πλειάδα προβλημάτων τα οποία επηρεάζουν ευρύτερες αποφάσεις, το περιθώριο λάθους μεγαλώνει κατά πολύ, υποστηρίζουν πολλοί οικονομολόγοι.
Με την τοποθέτηση αυτή φαίνεται ότι συμφωνεί και ο James Galbraith, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και γιος του διάσημου John K. Galbraith. Μάλιστα χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Ισπανίας για να ερμηνεύσει τις ...αποκλίσεις.Φαίνεται ότι το ΔΝΤ επιβεβαιώνει με το πιο ηχηρό τρόπο το αστείο για τις προβλέψεις των οικονομολόγων . Σύμφωνα με αυτό, “στην μετεωρολογία μια καλή πρόγνωση δεν είναι αν θα βρέξει ή όχι, αλλά η πιθανότητα για βροχή”. Τον κανόνα της μετεωρολογίας φαίνεται ότι έχει ασπαστεί και το ΔΝΤ .
- Log in to post comments
