Ασύμμετρες συνέπειες υποκουλτούρας

Στα κοινωνικά δίκτυα και όχι στον ημερήσιο τύπο, διαβάζω ότι το όνομά του ήταν Άνθονυ Χούμπερ, ήταν μόλις 26 χρόνων και πυροβολήθηκε το βράδυ της 24ης Αυγούστου σε διαδήλωση των «Black Lives Matter» στην Κενόσα του Ουισκόνσιν, όταν προσπάθησε να προστατεύσει άλλους, σπρώχνοντας έναν οπλισμένο λευκό άνδρα που είχε ανοίξει πυρ και που στο τέλος σκότωσε δύο διαδηλωτές. Η σύντροφος της ζωής του είπε ότι ήταν ο «πιο έξυπνος, ευγενής, αξιαγάπητος άνδρας» που είχε γνωρίσει ποτέ. Ήταν επίσης τρομερός σκέιτερ και πατριός. Ο Άνθονυ Χούμπερ πέθανε γιατί αποφάσισε να υπερασπιστεί άλλους που κινδύνευε η ζωή τους, βάζοντας το σώμα του ασπίδα. Ήταν ένας υπεύθυνος πολίτης. Το άλλο θύμα είναι ο 36χρονος Τζόζεφ Ρόζενμπαουμ. Άφησε πίσω του την αρραβωνιαστικιά του και το δίχρονο κοριτσάκι του. Ο τρίτος διαδηλωτής που τραυματίστηκε είναι ο Γκέιτζ Κρόσκρεντζ. Αυτές είναι οι ασύμμετρες συνέπειες ή παράπλευρες απώλειες της υποκουλτούρας. Ήταν εκεί και οι τρεις με το πλήθος για να διαδηλώσουν για τον τραυματισμό, δυο μέρες πριν, του άοπλου μαύρου Τζέικομπ Μπλέικ που είχε πυροβοληθεί πισώπλατα, επτά φορές εξ επαφής από τρεις αστυνομικούς, ενώ έμπαινε στο αυτοκίνητό του για να φύγει, αφού είχε προσπαθήσει να ηρεμήσει δύο γυναίκες που είχαν τσακωθεί. Στο αυτοκίνητο τον περίμεναν τα τρία παιδιά του, 3, 5 και 8 χρόνων. Ο 8χρονος είχε τα γενέθλιά του. Ο κόσμος γύρω που ήξερε τι είχε συμβεί εκλιπαρούσε τους αστυνομικούς να μην πυροβολήσουν. Εις μάτην. Εκείνοι έριξαν στο ψαχνό, υπακούοντας στον άγραφο ρατσιστικό νόμο που λέει «πας μαύρος ύποπτος και επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια».

Ο δολοφόνος των Άνθονυ Χούμπερ και Τζόζεφ Ρόζενμπαουμ είναι το 17χρονο αγόρι Κάιλ Χάουορντ Ρίτενχαουζ, που είχε έρθει στο Ουισκόνσιν από άλλη πολιτεία, το Ιλινόι. Τον είχε καλέσει το «πατριωτικό» του καθήκον της υποκουλτούρας να επιβάλει το νόμο και την τάξη στους διαδηλωτές. Είχε έρθει οπλισμένος με ένα AR-15. Η αστυνομία τον προστάτευε και του παρείχε κάλυψη ενόσω πυροβολούσε. Το συμβάν αυτό της δολοφονίας των δύο διαδηλωτών δεν είναι καινούργιο φρούτο, αλλά εντάσσεται σε μια ιστορική διαδρομή ενός ακροδεξιού ιδεολογικού ρεύματος, όπως η οργάνωση«Blue Lives Matter» της οποίας είναι μέλος ο Ρίτενχαουζ. Λίγες εβδομάδες πριν ήταν στην πρώτη σειρά καθισμάτων σε πολιτική ομιλία του Τραμπ στο Ντε Μόι της Αϊόβα.

Μιλώντας για τον Τραμπ ας έχομε κατά νου το τριαδικό του σύστημα αξιών: να προστατεύονται οι πάμπλουτοι, να αγνοούνται οι φτωχοί, να καταστρέφεται η φύση. Ήταν όνειρο και γίνεται πράξη. Ο Τραμπ είναι ο πρόεδρος που σε όλη την πολιτική του καριέρα δαιμονοποιεί τους μετανάστες κι ας έχει χρησιμοποιήσει ο ίδιος καραβάνια μεταναστών-εργατών για να χτίσει την ακίνητη περιουσία του στο Μανχάταν. Ο Αμερικανός πρόεδρος θαυμάζει και ζηλεύει, χωρίς να το κρύβει, τον Πούτιν, τον Ερτογάν και τον Κιμ Γιονγκ Ουν γιατί μπορούν και κάνουν όσα θα ήθελε να μπορούσε να κάνει ο ίδιος: να κυβερνά αυταρχικά τη χώρα του. Η Αμερική του Τραμπ δεν είναι η αφανής χώρα της κριτικής σκέψης, της λογοτεχνίας, της εκδοτικής κίνησης, του βιβλίου, του ημερήσιου τύπου, της μουσικής, του θεάτρου, του σινεμά και των πνευματικών ιδρυμάτων όπου βασιλεύουν η έρευνα και οι ιδέες των ανθρώπων της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών. Ο Τραμπ ονειρεύεται μια κραταιά, λευκή Αμερική, όπου θα έχουν ελάχιστα δικαιώματα οι φτωχοί, οι μαύροι, οι μειονότητες και οι μετανάστες, ασχέτως αν η μεγαλύτερη ανανέωση της αγγλικής γλώσσας που συμβαίνει στην Αμερική οφείλεται στη χύτρα των μεταναστών της. Αυτή η φιλελεύθερη Αμερική δεν χαρίζεται στον μισαλλόδοξο Τραμπ. Η επικίνδυνη υποκουλτούρα που τον ακολουθεί, οπλισμένη με μίσος κατά της διαφορετικότητας, δεν έχει καμία σχέση με την Αμερική των ονείρων μας. Στον αντίποδα της λευκής Αμερικής του Τραμπ είναι η πολύχρωμη και προοδευτική Ανατολική και Δυτική Ακτή, όπου κανείς δεν είναι ξένος απλώς γιατί όλοι είναι ξένοι.

Στο μεταξύ ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης της πολιτείας Τεννεσί, Μπιλ Λι, υπέγραψε νομοσχέδιο το οποίο τιμωρεί με ποινή απώλειας του εκλογικού δικαιώματος όσους διαδηλώνουν μπροστά στο Καπιτώλιο. Η πολιτεία του Τεννεσί είναι μία από πολλές πολιτείες όπου όσοι έχουν καταδικαστεί ακόμη και για μικροπταισματάκια χάνουν το δικαίωμα ψήφου. Στόχος τους είναι να μην ψηφίσουν τα εκατομμύρια μαύρων που έχουν φάκελο στην αστυνομία. Μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ το Νοέμβριο, ένα διχαστικό κλίμα που διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό και που διαμορφώνεται έτσι επί τούτοις από τον ένοικο του Λευκού Οίκου ο οποίος, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του, δεν συμπεριφέρθηκε ούτε μια μέρα ως αρχηγός κράτους αλλά ως αρχηγός παρακράτους. O πρόεδρος Τραμπ έχει ταυτιστεί πλήρως με την αμερικανική υποκουλτούρα που δεν έχει καμία σχέση με μια ανοιχτή κοινωνία με αξίες που διαμορφώνουν έναν όντως πραγματικό πολιτισμό.

*Ο Ντίνος Σιώτης (Τήνος, 1944) σπούδασε Νομικά και Συγκριτική Λογοτεχνία. Ποιητής, εκδότης περιοδικών, δημοσιογράφος, ακτιβιστής, γραφίστας και θεσμοθέτης βραβείων και φεστιβάλ λογοτεχνίας. Έζησε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Η φωτογραφία του έχει αποτυπωθεί από τον Dirk Skiba.